Vijf beelden op één kromme, Naturalis, Plesmanweg, Leiden, 1996-2002.
Als een momentopname in een gezamenlijke tocht, houden de ‘Vijf beelden op één kromme’ stoïcijns de wacht in een kromme lijn vlakbij Naturalis in Leiden. De kaarsrecht omhoog reikende beelden staan op een afhellende berm tussen autoweg en fietspad. Ze zijn van in elkaar gevouwen scheepsschroot gemaakt. In een zee van staal zoekt De Wit met het oog van de meester precies die stukken die qua grootte en vorm aan zijn wens voldoen. Resoluut scheidt hij de stukken die hij wil gebruiken van dat wat hij niet wil. Sterk hard staal, dat geknipt en geplooid is als ware het een gordijn, last hij aaneen tot reusachtige rechthoeken. Twee daarvan vormen telkens een paar dat elkaar qua hoogte en breedte weerspiegelt. Dat wat van buitenaf kolossaal oogt, bestaat bij elk beeld uit twee smalle delen waar een mens tussen kan staan. Het licht schittert door open stukjes en kruipt tot het niet verder kan in de donkerste holtes die de vouwen vormen.